Jest to stosunkowo duża grupa zaburzeń psychicznych, które wcześniej były klasyfikowane jako nerwice bądź zaburzenia nerwicowe.
Obecnie wyróżnia się m.in.:
- Zaburzenia lękowe w postaci fobii.
- Inne zaburzenia lękowe, w których skład wchodzą np. zaburzenia lękowe z napadami lęku oraz zaburzenia lękowe uogólnione.
- Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw), najważniejszą ich cechą są nawracające myśli natrętne lub czynności przymusowe.
- Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne, gdzie mamy do czynienia z zaburzeniami występującymi na skutek oddziaływania silnych stresorów.
- Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne), w trakcie których dochodzi do utraty integracji pomiędzy wspomnieniami z przeszłości, poczuciem własnej tożsamości, bezpośrednimi wrażeniami i kontrolą dowolnych ruchów ciała.
- Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną (somatoform disorders), w których najbardziej charakterystyczne są skargi na objawy somatyczne lub przekonanie o zapadnięciu na groźną chorobę, która zagraża życiu.
Rozpowszechnienie zaburzeń lękowych w społeczeństwie szacuje się między 5% a 7%. Ocenia się również, że u blisko 30% populacji objawy zaburzeń lękowych wystąpią przynajmniej raz w ciągu całego życia.
Objawy zaburzeń lekowych
Objawy zaburzeń lękowych wykazują znaczną zmienność osobniczą, tzn. że u każdego pacjenta objawy zaburzeń lękowych mogą być inne. Są jednak pewne symptomy, które należałoby wyróżnić:
- unikanie niektórych miejsc lub przedmiotów (w przypadku fobii),
Objawy w przypadku lęku napadowego (panicznego):
- przyspieszona akcja serca,
- ból, kłucie w klatce piersiowej,
- uczucie duszności,
- zawroty głowy,
- niepokój,
- strach przed śmiercią, poważną chorobą,
- strach przed utratą kontroli nad własnym postępowaniem,
Objawy w przypadku lęku uogólnionego to m.in.:
- ciągłe uczucie niepokoju,
- wzmożone napięcie mięśniowe,
- pocenie się,
- zawroty głowy,
- bezradność,
- negatywne postrzeganie przyszłości.
Należy pamiętać, że lęk jest w medycynie objawem częstym i niespecyficznym, dlatego w przypadku postawienia diagnozy zaburzeń nerwicowych należy w pierwszej kolejności wykluczyć przyczyny organiczne.
Obecnie uważa się, że zaburzenia lękowe mają dość złożone podłoże. Istnieje wiele teorii, które skupiają się na przyczynach biologicznych, psychologicznych czy środowiskowych. Różne zaburzenia z tej grupy często ze sobą współistnieją.
W leczeniu tej grupy zaburzeń psychicznych podstawą są leki z grupy SSRI i SNRI. Powinny one być przyjmowane przez dłuższy czas, zależnie od rozpoznania przez okres od 6 miesięcy do 2 lat. Chorym z tej grupy często towarzyszą różne obawy co do przyjmowania leków dlatego początkowo, w niektórych przypadkach wskazane jest doraźne stosowanie leków z grupy benzodiazepin.
Psychiatra Radom prywatnie – zapraszam do zapoznania się z pełną ofertą mojego gabinetu psychiatrycznego.