Zaburzenia psychiczne są niejednorodne, jednak statystycznie najczęściej w populacji występują zaburzenia nastroju oraz zaburzenia lękowe. Według danych WHO to obecnie czwarta najpowszechniejsza na świecie przyczyna pogorszenia stanu zdrowia, po problemach sercowo-naczyniowych, nowotworach i chorobach metabolicznych. Gdy mamy w najbliższym otoczeniu kogoś, kto relacjonuje obniżenie nastroju, przewlekłe zmęczenie, utratę zainteresowania otaczającym światem lub okresowo występujące napady lęku panicznego, które utrzymują się dłużej niż 2 tygodnie, warto zasugerować konsultację ze specjalistą.
Nie mów, że „wszystko będzie dobrze”
„Choroba umysłu” nie różni się zbytnio od choroby ciała, wymaga po prostu fachowego leczenia. To, że pogorszenie stanu psychicznego pojawiło się samo, nie oznacza że samo zniknie. Ważne jest wsparcie bliskich, ale może być niewystarczające. Dlatego, zamiast pocieszać i mówić, że wszystko będzie dobrze, trzeba powiedzieć jasno: „Widzę, że coś jest nie tak, wypadałoby coś z tym zrobić.” Nazywanie uczuć i dzielenie się ich obserwacją to narzędzia często stosowane także przez profesjonalistów. Nie pomagają złote rady typu „Idź pobiegać to Ci przejdzie.” Jeśli potrzebujesz pomocy, warto skonsultować się z prywatnym radomskim psychiatrą, który może profesjonalnie ocenić sytuację i pomóc znaleźć odpowiednie rozwiązania.
Okazuj empatię i wspieraj
Pamiętaj o tym, że chory nie ma wpływu na swoje samopoczucie i nie zacznie nagle postrzegać świata w inny sposób, tylko dlatego, że ktoś powie„Zacznij myśleć pozytywnie i się uśmiechnij.” Staraj się traktować osoby z problemami psychicznymi z szacunkiem, akceptacją i zrozumieniem. Postaraj się po prostu utrzymywać regularny kontakt, bez narzucania się, zapraszaj do siebie, wychodźcie wspólnie. Pamiętaj, że osoba w kryzysie psychicznym szuka w Tobie przyjaciela, a nie psychologa czy psychiatry.
Czego nie robić?
Nie wolno wyręczać osób chorujących na depresję, schizofrenię lub jakiekolwiek poważne zaburzenia w ich obowiązkach. Owszem, pomoc jest wskazana, ale wyręczanie może spowodować tylko jeszcze większą izolację. Ważne też jest, aby nie przytłaczać chorego swoją troską i wsparciem, zadbaj o przestrzeń dla niego. Nie podważaj autorytetu lekarza– nie mów, że się nie zna, czy że leki i terapia nie działają. Podstawą skutecznego leczenia jest dobra relacja między lekarzem, a pacjentem. Pacjent powinien przestrzegać zaleceń, a większość „naszych” leków nie działa od razu. Na efekty leczenia psychiatrycznego zazwyczaj trzeba poczekać kilka tygodni, a na efekty psychoterapii — nawet kilka miesięcy. Gdy masz wątpliwości co do aktualnego leczenia, warto jeżeli pacjent wyraża na to zgodę, zgłosić się w jego towarzystwie na wizytę lekarską, czasami zebranie wywiadu od osoby z najbliższego otoczenia może być bardzo pomocne.