Depresja
Depresja jest zaburzeniem bardzo powszechnym. Szacuje się, że na świecie na depresję choruje 350 mln osób, w Polsce nawet do 1,5mln.
Głównym objawem depresji jest negatywny obraz własnej osoby, który może objawiać się smutkiem, przygnębieniem, poczuciem winy. Zmniejsza się lub zanika zdolność do odczuwania przyjemności, często dochodzi do tego utrata zainteresowań, zaburzenia koncentracji. Spowolnienie psychorychowe, utrata apetytu i towarzyszący temu ubytek masy ciała. W zespole depresyjnym mogą również występować zaburzenia psychotyczne, najczęściej urojenia o treści depresyjnej (winy, grzeszności, nihilistyczne), omamy słuchowe. Jest to bardzo poważny stan, który zagraża życiu.
Obecnie wydaje się, że występowanie tej choroby jest wieloczynnikowe. Składają się na to czynniki biologiczne (w przypadku obciążonego rodzica, ryzyko wystąpienia choroby u dziecka wynosi ok. 10-15%), psychologiczne, osobowościowe, neurorozwojowe.
Leczenie depresji powinno być prowadzone ambulatoryjnie, wyjątkiem są jedynie ciężkie epizody. Spośród osób chorujących na depresję 40-80% chorych ma myśli samobójcze. Z powodu depresji na świecie ginie co roku około miliona osób. W Polsce samobójstwo popełnia codziennie ok. 15 osób, to ponad 2 x więcej niż osób, które giną w wypadkach komunikacyjnych.
Depresja może i powinna być skutecznie leczona!
Zaburzenia lękowe
Zaburzenia lękowe to dość duża grupa zaburzeń psychicznych, w przeszłości były opisywane jako zaburzenia nerwicowe. Przyczyną powstawania w/w zaburzeń są czynniki emocjonalne, szczególnie we wczesnych latach życia. Z uwagi na zmiany neuroanatomiczne w ośrodkowym układzie nerwowym pacjentów z zaburzeniami lękowymi można przyjąć, że pewien wpływ mają również czynniki genetyczne.
Szacuje się, że u prawie 30% populacji zaburzenia lękowe wystąpią przynajmniej raz w życiu. Należy pamiętać, że lęk jest stosunkowo częstym objawem, występuje również w wielu chorobach somatycznych. Dlatego w przypadku postawienia diagnozy zaburzeń lękowych niezwykle istotne jest wykluczenie przyczyn organicznych. Do najczęstszych zaburzeń lękowych nalezą: fobia społeczna, zaburzenia lękowe z napadami lęku, zaburzenia lękowe uogólnione, zaburzenia obsesyjno- kompulsyjne. Z zaburzenia lękowymi często współistnieją zaburzenia afektywne oraz uzależnienia. Znacznie częściej dotyczą kobiet.
Podstawą ich leczenia oprócz psychoterapii są leki przeciwdepresyjne, głównie z grupy SSRI, SNRI. Jako leczenie wspomagające w niektórych przypadkach zachodzi konieczność zastosowania atypowych leków przeciwpsychotycznych. Ważna w przypadku tych dolegliwości jest świadomość społeczna ich występowania. Między innymi z tego powodu część pacjentów zbyt rzadko i zbyt późno zgłasza się po pomoc do specjalisty i otrzymuje skuteczne leczenie.
Z pełną ofertą radomskiego psychiatry możesz zapoznać się na stronie głównej.