Co to za choroba?
Schizofrenia jest chorobą mózgu, która polega głównie na błędnym postrzeganiu rzeczywistości. Osoby chore często doświadczają objawów psychotycznych jak urojenia czy pseudohalucynacje słuchowe, które mogą wpływać na sposób zachowania. Często z objawami wytwórczymi współistnieją objawy negatywne, które mogą się manifestować poprzez powolne wycofywanie się z życia społecznego.
Przebieg choroby jest niejednorodny, może być ciągły lub epizodyczny. Choroba zależnie od przypadku może pojawić się jako jeden epizod lub nawet kilkanaście, które są rozdzielone okresami pełnej lub częściowej remisji. Rozpoznania schizofrenii nie powinno się stawiać w przypadku współwystępowania poważnych chorób organicznych, ani w okresie zatrucia substancjami psychoaktywnymi lub w okresie zespołu abstynencyjnego. Więcej informacji o chorobie jaką jest schizofrenia uzyskasz od radomskiego psychiatry Macieja Grabowskiego.
Przyczyny schizofrenii
Przyczyny tej choroby nie są do końca znane. Istnieje wiele teorii, które starają się wyjaśnić mechanizmy leżące u podstaw jej rozwoju. Z wielu badań wynika, że na wystąpienie choroby istotny wpływ mają czynniki:
- genetyczne (Jeżeli choruje jedno z rodziców, ryzyko zachorowania u dziecka wynosi ok. 10%),
- anatomiczne (Powiększenie komór bocznych i komory III, zmniejszenie objętości mózgu, hipofrontalność),
- społeczne,
- środowiskowe,
- psychologiczne (Zatarcie granic pomiędzy rolami pełnionymi przez członków rodziny, nadmierna zależność, izolacja rodziny od środowiska zewnętrznego),
- Neuroinfekcje w okresie prenatalnym.
Na całym świece co roku ok. dwa miliony osób zapada na schizofrenię
Na rozwój schizofrenii bardziej narażone są osoby , u których w rodzinie, u krewnych pierwszego stopnia, rozpoznano tę chorobę. Proces ten zależny jest również od wielu innych czynników, niektóre z nich wymieniłem powyżej. Objawy po raz pierwszy najczęściej występują u ludzi stosunkowo młodych, w przypadku mężczyzn zazwyczaj pomiędzy 20, a 25 r.ż., w przypadku kobiet nieco później- 25-26r.ż. Częstość występowania zależnie od metodologii badania wynosi od 0,5 do 2% społeczeństwa.
Objawy
Objawy schizofrenii można podzielić na objawy negatywne oraz pozytywne. Do pierwszej grupy zaliczamy apatię, spłaszczenie afektu (obojętne podejście do różnych rzeczy, uboga mimika, brak reakcji emocjonalnej na wypowiadane treści), autyzm. Objawy wytwórcze to głównie urojenia(zaburzenia treści myślenia polegające na istnieniu fałszywych przekonań, które nie podlegają perswazji), pseudohalucynacje (omamy rzutowane w przestrzeń wewnętrzną) lub omamy słuchowe.
Leczenie schizofrenii i rokowanie
Skuteczne leczenie schizofrenii polega na stosowaniu skutecznej farmakoterapii. Istotny powinien być również system leczenia środowiskowego, składa się na niego rehabilitacja psychiatryczna, psychoedukacja oraz psychoterapia. Stosujemy leki przeciwpsychotyczne I i II generacji (tzw. leki atypowe). Różnią się one mechanizmami działania oraz możliwymi działaniami niepożądanymi. W niektórych przypadkach, szczególnie w schizofrenii katatonicznej, w zasadzie jedyną skuteczną formą terapii są elektrowstrząsy. W okresach ostrych napadów choroby, pacjent często wymaga hospitalizacji. W całym procesie leczniczym ważna jest współpraca lekarza z pacjentem oraz, jeśli wyraża na to zgodę, jego środowiskiem, aby wspólnie ustalić szczegóły leczenia. Około 1/3 chorych funkcjonuje względnie normalnie, 1/3 wykazuje szczątkowe objawy, nie wypada z pełnionych ról społecznych, 1/3 wykazuje znaczne zaburzone funkcjonowania, co łączy się z licznymi hospitalizacjami.